Zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne zwane inaczej nerwicami natręctw charakteryzują się natrętnymi myślami, popędami czy natrętnymi czynnościami. Powracające uporczywe myśli, nad którymi nie można zapanować, oraz konieczność wielokrotnego wykonywania tych samych czynności odczuwane są jako męczące, uprzykrzające i dezorganizujące normalne życie, a jednocześnie jako obce, niepasujące do osobowości i stylu funkcjonowania danej osoby.Czynności takie jak sprawdzanie, czy drzwi zostały zamknięte, woda zakręcona, żelazko wyłączone; układanie i porządkowanie, na przykład bielizny i naczyń kuchennych według kolorów, czy powtarzanie rytuału mycia rąk, usuwania brudu z różnych przedmiotów wywołują silny lęk i niepokój, gdy próbuje je stłumić bądź ich zaniechać. Objawy takie mogą się utrzymywać przez większą część dnia, przez co najmniej dwa tygodnie.

Pierwszym krokiem jest zrozumienie i uświadomienie sobie istoty własnego zaburzenia. Poznanie przyczyn i powodów wystąpienia nerwicy jest pierwszym etapem leczenia. W toku terapii osoba uczy się życia w towarzystwie szkodliwych objawów. Oswajanie się z własnymi lękami pokazuje, że nie są one niebezpieczne i przerażające. Ponadto psychoterapia pomaga wyjść z przytłoczenia jakie wywołała nerwica oraz pozwala spróbować normalnego życia z innymi ludźmi. Za pomocą działań terapeutycznych można uświadomić sobie irracjonalność własnych lęków i pokonać zaburzenie.

Źródło: Lidia Cierpiałkowska „Psychopatologia”