Jak wiadomo, większość przyzwyczajeń i schematów działania wynosi się z domu. Co jednak dzieje się w momencie, gdy rodzice lub inni członkowie najbliższej rodziny dziecka zmagali się z problemem alkoholowym?

Syndrom dorosłych dzieci alkoholików

DDA to określenie przypisywane człowiekowi pochodzącemu z rodziny, w której alkohol był wiodącym problemem. Opisywany syndrom ma ogromny wpływ na dorosłe życie takiego potomka – osoby te bardzo często mają bowiem poczucie, że nigdy tak naprawdę nie były dziećmi. Wynika to z faktu, iż pierwsze lata ich życia były przepełnione samotnością, dezorientacją, lękiem i zaburzonym poczuciem bezpieczeństwa. Wszystko to ma swoje podłoże w dominującej pozycji przybieranej przez rodziców, która często ma na celu wywołanie u małoletniego poczucia winy lub wstydu, które doprowadzi do zamykania się w sobie i w efekcie – do unikania rozmów o problemie z rodziną oraz osobami z zewnątrz. Dziecko bardzo boi się odrzucenia i wytykania palcami, dlatego nie chce się nikomu zwierzać. 

Wpływ DDA na życie

Syndrom dorosłych dzieci alkoholików ma wpływ na całe życie i widocznie kształtuje charakter osoby dotkniętej tym problemem. Ci, których to dotyczy bardzo często nie potrafią nawiązywać intymnych związków i żyją w ciągłej obawie przed zdemaskowaniem własnej nieatrakcyjności. DDA mają tendencję do ukrywania swoich uczuć, są bardzo podatni na zranienia i boją się konfliktów i gniewu, a w efekcie – unikają ich jak ognia. W dodatku, bardzo często zauważa się u nich kłopoty z odpowiedzialnością – nadmiernie się jej podejmują lub przeciwnie – uchylają się od niej. Dorosłe dzieci alkoholików zmagają się również z poczuciem odmienności i brakiem umiejętności radowania się. Osoby dotknięte tym problemem mogą również obawiać się utraty kontroli, doszukiwać się trudności tam, gdzie ich nie ma oraz mieć tendencję do kłamstwa, nawet jeśli nie mają ku temu żadnych powodów. 

Czy dorosłe dzieci alkoholików zmagają się z alkoholizmem?

Badania dowodzą, że dorosłe dzieci alkoholików są średnio cztery razy bardziej narażone na rozwój tej choroby we własnym życiu niż osoby pochodzące z rodzin, których ten problem nie dotyczył. Nie jest to jednak w żaden sposób przesądzone – zależy to rzecz jasna od stylu życia, stanu zdrowia psychicznego i środowiska, w którym obraca się dana osoba.

Terapia dla DDA

Warto mieć na uwadze, że syndrom DDA to nie diagnoza sama w sobie, dlatego jako tako nie podlega terapii. Motywacją do jej rozpoczęcia powinny być jednak zaburzenia, które są jego konsekwencją, takie jak stany depresyjne, czy zaburzenia lękowe. Sama terapia opiera się na wskazaniu mechanizmów powstałych w dzieciństwie i funkcjonujących po dziś dzień, a także rozważaniach na temat planów na życie, fundamentów, na których warto je oprzeć i działaniach, dzięki którym można się pozbyć zakorzenionych odruchów. 

Syndrom DDA jest doskonałym dowodem na to, jak ogromny wpływ na dziecko ma zachowanie rodziców. Problem alkoholizmu może kształtować cały charakter i schematy zachowań potomka. Terapia i szczera rozmowa jest więc podstawowym działaniem, na jakie powinny się zdecydować osoby dotknięte w pewien sposób tym problemem.