Określenie lęk jest stosowane od wielu lat w stosunku do myśli i zachowaniami, które powodowały rozpacz. Zanim zaczęto mówić „zaburzenia lękowe”, lęki nazywano „nerwicą” – nerwowością, która nie opiera się w rzeczywistości .Osoba, która była „neurotyczna” to ktoś, który wyobrażając sobie lęki i / lub takie uczucie traci kontrolę nad swoim życiem, bez żadnych poważniejszych objawów, jak np halucynacje. Choć sam termin nie jest często stosowany w psychologii do opisu pacjentów z zaburzeniami lękowymi, to nadal używany jest do opisania tych, których myśli wydają się zbyt nerwowe w stosunku do sytuacji.

Określenie lęku

Zaburzenia lękowe to uogólnione i nasilone lęki ( uogólnione zaburzenia lękowe) które mogą dochodzić nawet do paniki, czy strachu przed opuszczeniem domu.

Lęk charakteryzuje się uczuciem zagrożenia, któremu towarzyszy oznaka wzmożonej aktywności ze strony autonomicznego układu nerwowego. Lęk jest odróżniany od strachu który stanowi reakcję na przyczynę która jest znana.

Określenie nerwicy

Neurosis ( nerwica) jest po prostu starym terminem niepokoju. W rzeczywistości, większość postaci lęku oznaczonych jest jako nerwica lękowa. Mało jest cech wyróżniających pomiędzy różnymi rodzajami zaburzeń lękowych.

Jednym z powodów używania w dawnych czasach terminu nerwica, było zdiagnozowanie, iż ktoś wydaje się mieć problemy z kontrolą lub cechuje go labilność emocjonalna. Dotyczy to szczególnie tych, którzy konsekwentnie wykazują oznaki „myślenia katastroficznego” a mówi się, na nich że są „neurotyczni”. Ale od tego czasu, psychologowie przemianowali nerwicę lękową, i teraz używają terminu zaburzenia lękowe – jako specyficzne zaburzenie.

Nerwica może mieć objawy zarówno fizyczne jak i psychiczne, podobnie jak tradycyjny niepokój, ale najczęściej odnosi się do zmartwień psychicznych i do nerwowości.

Przyczyny powstawania zaburzeń lękowych

Zaburzenia lękowe mogą być spowodowane przez czynniki środowiskowe, medyczne, genetyczna, chemię mózgu, uzależnienia, lub ich kombinację . Najczęściej wywołane są przez stres w codziennym życiu. Zazwyczaj lęk jest odpowiedzią na siły zewnętrzne, ale możliwe jest, że sami pragniemy „negatywnie mówić” – zazwyczaj mówi się o najgorszym

Zaburzenia lękowe spowodowane przez czynniki zewnętrzne

Czynniki środowiskowe, które mogą powodować kilka rodzajów lęku dotyczą:

• Traumy z wydarzeń, takich jak nadużycia, wiktymizacja lub śmierć bliskiej osoby
• Stres w osobistej relacji, w małżeństwie, przyjaźni i rozwodzie
• Stres w pracy lub w szkole
• Stres związany z finansami i pieniędzmi
• Stres w wyniku klęski żywiołowej
• Braku tlenu w obszarach o dużej wysokości

Niepokój spowodowany przez czynniki medyczne

Niepokój związany z czynnikami medycznymi, dotyczy chorób takich jak: anemia, astma, infekcje i choroby serca. Niektóre medycznie czynniki związane p niepokojem obejmują:

• Stres z powodu zachorowania na poważną chorobę
• Skutki uboczne leków
• Objawy choroby
• Brak tlenu w rozedmie płuc lub zator płucny (zakrzepy krwi w płucach)

Niepokój spowodowany używaniem substancji

Szacuje się, że około ½ pacjentów, którzy korzystają z opieki zdrowia psychicznego z powodu zaburzeń lękowych, takich jak lęk paniczny, fobia społeczna robią to ze względu na uzależnienie od alkoholu i benzodiazepiny. Bardziej ogólnie, lęk również wynika z:

• Zatrucia na skutek przyjmowania nielegalnych narkotyków, takich jak kokaina lub amfetamina
• Abstynencja od nielegalnych narkotyków, takich jak heroina, lub leków na receptę, takich jak np. benzodiazepiny, lub barbiturany

Lęk spowodowany przyczynami genetycznymi

Niektórych badacze sugerują, że w rodzinie której są osoby chore na zaburzenia lękowe zwiększa się prawdopodobieństwo, jego wystąpienia i rozwoju. Oznacza to, że niektóre osoby mogą mieć predyspozycje genetyczne, które wpływają na to iż zachoruje na zaburzenia lękowe.

Lęk spowodowany chemią mózgu

Badania wykazały, że osoby z nieprawidłowym poziomem niektórych neuroprzekaźników w mózgu, są bardziej narażone na uogólnione zaburzenia lękowe. Gdy neuroprzekaźniki nie działają prawidłowo, sieć komunikacji wewnętrznej w mózgu załamuje się, a mózg może reagować w niewłaściwy sposób w niektórych sytuacjach. Może to prowadzić do niepokoju i lęku.

Objawy zaburzeń lękowych

Do głównych objawów w przebiegu zespołu lęku należą:

1. Przyspieszenie oddychania
2. Zawroty głowy
3. Kołatanie serca
4. Obfite pocenie
5. Drżenie
6. Nudności
7. Depersonalizacja
8. Uczucie drętwienia
9. Strach przed śmiercią

Określenie zaburzeń lękowych

Wystarczy rozpoznać co najmniej cztery z powyżej wymienionych objawów które wystąpiły w czasie jednego napadu lęku .

Przyczyny nerwicy lękowej

Nerwica lękowa spowodowana jest przez te same czynniki które powodują tradycyjny niepokój.

• Genetyki / dziedziczności
• Problemów na tle religijnym
• Nierównowagi chemicznej mózgu

Charakterystyka osób chorych na nerwicę

Neurosis, liczba mnoga od nerwicy, zwana także psychonerwicą lub psychoneuroses, to zaburzenia psychiczne, które powoduje poczucie niepokoju i deficytu w funkcjonowaniu.

Nerwice cechuje lęk, depresja lub inne uczucia nieszczęścia i cierpienia, które są nieproporcjonalne w stosunku do okoliczności życia człowieka. Mogą one zaburzać funkcjonowanie osoby praktycznie w każdej dziedzinie życia, relacji, czy spraw ale nie są one na tyle poważne, aby obezwładnić tą osobę. Pacjenci chorujący na nerwicę na ogół nie cierpią z powodu utraty poczucia rzeczywistości widocznego u osób z psychozami.

Połączenie nerwicowy z nerwicą w klasyfikacji ICD-10

Termin „nerwicowy” „ lękowy „ zachowano w ICD-10 do okazjonalnego użytku.” „Większość zaburzeń, które uważa się za nerwice przez używających tych pojęć … połączono w jedną, ogólną grupę z uwagi na ich historyczne powiązanie z pojęciem nerwicy oraz związek znacznej (choć trudniej do określenia) część tych zaburzeń z psychologicznymi przyczynami.”

Typy nerwic wg ICD -10

Typologii nerwic jest przynajmniej kilka. Jedna z najpopularniejszych klasyfikacji nerwic ICD-10, wyodrębnia różne rodzaje nerwic. Zaburzenia nerwicowe, które są związane ze stresem oraz pod postacią somatyczną”. W polskiej psychiatrii wyróżnia się min. nerwicę neurasteniczną, hipochondryczną, nerwicę depresyjną, lękową i nerwicę anankastyczną (obsesyjno-kompulsyjną), zaburzenia w postaci fobii, zaburzenia w postaci reakcji na stres, zaburzenia hipochondryczne, zaburzenia lękowe uogólnione, zaburzenia dysocjacyjne, zaburzenia adaptacyjne.

Rodzaje lęków według klasyfikacji DMS -III -R

Zgodnie z klasyfikacją DSM-III-R wyróżnia się : zespół lęku uogólnionego, zespół lęku napadowego, zespół fobii, zespół natręctw, zespół pourazowego stresu.

Wybrane rodzaje nerwic i zaburzeń lękowych

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne cechują się nieodpartym naporem pojawiania się niechcianych pomysłów, myśli i uczuć w świadomości lub konieczność wielokrotnego wykonywania rytualnych czynności, które chory uważa za zbędne lub nieuzasadnione. Obsesyjne pomysły mogą obejmować nieprzyzwoite myśli; kompulsywne zachowanie związane z powtarzaniem rytuałów, takich jak mycie rąk lub zamykanie drzwi. -kompulsywnych.

Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną zawierają tak zwaną histeryczną komponentę, przejawiają się pod postacią objawów fizycznych, takich jak ślepota, paraliż, głuchota, które nie są spowodowane przez chorobę organiczną. Histeria była jednym z pierwszych zespołów, opisywanych przez psychoanalityków, którzy uważają, że te objawy wynikają z zapisów we wczesnych etapach rozwoju psychoseksualnego jednostki.

W zaburzeniach lękowych, w niepokoju jest główne objawy przejawiają się zarówno w stosunkowo krótkich, ostrych napadach lęku jak i w przewlekłym poczuciu bezimiennego strachu. Osoby odczuwające lęk, w czasie ataków mogą cierpieć na rozstrój układu pokarmowego, nadmierne pocenie się, bóle głowy, kołatanie serca, oraz niepokój, bezsenność, zaburzenia apetytu i zaburzenia koncentracji.

Fobia,rodzaj zaburzeń lękowych, przejawia się w postaci lęków, które są wywoływane przez konkretne sytuacje lub obiekty. Niektóre typowe obiekty fobii są to otwarte lub zamknięte przestrzenie, ogień, brud i bakterie.

W nerwicy depresyjnej, osoba chora czuje się smutna, jest w beznadziei, ma pesymistyczne nastawienie i może być apatyczna, łatwo zmęczona, powolna w myśleniu i działaniu, z ograniczonym apetytem i kłopotami ze snem.

Zespół stresu pourazowego jest zespołem, który pojawia się w ludzi, po przejściu jakiegoś bardzo traumatycznego zdarzenia, takiego jak klęski żywiołowe, tortury lub uwięzienia w obozie koncentracyjnym. Objawy w tym zespole obejmują koszmary, lęk i poczucie winy z powodu bezpośredniego przyczynienia się do powstałej sytuacji.

Leczenie nerwic i zaburzeń lękowych

Poznawcze i interpersonalne rozwiązania obejmują dyskusje na temat spostrzeżeń oraz myśli , które przyczyniają się do neurotycznych objawów pacjenta, w końcu zastępując je bardziej realistycznymi interpretacjami zdarzeń zewnętrznych i wewnętrznych oraz reakcji pacjenta w stosunku do nich. Wielu psychiatrów woli stosować farmakologię taką jak psychotropowe leki (w tym środki przeciwlękowe i leki przeciwdepresyjne oraz leki przeciwpsychotyczne) i elektrowstrząsy (wstrząs) w terapii nerwic i zaburzeń lękowych. Wielu psychiatrów opowiadają kombinacje tych metod, z których dokładny charakter zależy od pacjenta i od jego skarg.

Leczenie farmakologiczne najczęściej uzupełniane jest psychoterapia, co umożliwia zbadanie i wyleczenie występujących zaburzeń.